Wiels kiest voor 2 CEO‘s

Laten we beginnen met een terugblik op uw loopbaan. Net als bij Martin Luther King begon het met een droom? 

Danny Wiels: “Ik had in 1992 nooit gedacht dat we vandaag 35 medewerkers zouden tellen in ons kantoor, dat begon als een eenmanszaak. Het heeft allemaal te maken met de uitbreiding van onze actieradius. Het begon als een consultancybedrijf in milieuzaken en dat evolueerde ook naar preventie en ruimtedossiers. In die zin is ons bedrijf vandaag een echte onestopshop en een expertisebureau. Ik ben altijd voortgegaan op mijn buikgevoel. Mijn eerste klanten, zoals Paul Renson, zijn vandaag nog altijd klant. Wij zijn meegegroeid met hen.” 

Zijn er zaken die u – met wat u nu weet – anders zou doen? 

Danny Wiels: “Bepaalde zaken leer je niet op school, maar al doende. Misschien heb ik wel onderschat hoe complex het is om een organisatie uit te bouwen. Dat doe je met vallen en opstaan.” Vandaag schrijft u geschiedenis met een gedeeld CEO-schap. Vanwaar die beslissing? 

Danny Wiels: “Anneke is hier al 7 jaar aan boord en ze kent het huis als geen ander. We hebben altijd prima samengewerkt. Dan moet je ook niet twijfelen, toch?” 

Anneke Vanhoorelbeke: “Na onder meer gewerkt te hebben voor grote groepen (zoals het Oudenaardse BelGaN), heb ik hier in Zwevegem een nieuwe ‘thuis’ gevonden. Ik had altijd het gevoel dat Danny en ik over de fundamentele zaken op dezelfde golflengte zaten: visie op ondernemerschap, omgang met mensen, budgetten, strategie,... Er was een klik, wat ons natuurlijk niet belet om ook eens van mening te verschillen (lacht).” 

Danny Wiels: “Belangrijk is dat haar benoeming tot co-CEO de vrucht is van een natuurlijk en spontaan proces. Ik zet dat toch ook graag in een breder perspectief. In een groeiende organisatie moet je in elke laag een back-up of een ontdubbelde expertise hebben, vind ik. Dus hebben we die lijn ook doorgetrokken naar het hoogste niveau, niets meer en ook niets minder, de logica zelf. De contouren zijn ook mooi opgedeeld. In grote lijnen en vereenvoudigd zou je kunnen zeggen dat Anneke minister van Binnenlandse Zaken is, en ik eerder die van Buitenlandse Zaken.” 

U kent de theorie over hoe moeilijk het is met 2 hanen op één en hetzelfde erf?

Anneke Vanhoorelbeke: “We hebben de voorbije 7 jaar samen al zoveel meegemaakt, dat we nog moeilijk voor verrassingen kunnen komen te staan.” 

Danny Wiels: “Ik wil ook geen kloon van mezelf. Ik ben een grote voorstander van diversificatie in de breedst mogelijke zin. Man of vrouw, jong of oud, het moet allemaal kunnen. Weet je, we hebben hier een overigens uitmuntende medewerker (Walter Meersseman) van meer dan 80 jaar. Ik schrik ook helemaal niet terug voor een confrontatie in ideeën, want dat leidt bijna altijd naar nieuwe inzichten. Laat maar komen dus.” 

Anneke Vanhoorelbeke: “Het is een feit: ik zeg ook altijd mijn gedacht.” 

Is er naast gedeeld leiderschap ook sprake van gedeeld aandeelhouderschap?

Danny Wiels: “Voorlopig blijft het bij het oude: ik ben 100% aandeelhouder. Naar de toekomst sluit ik niets uit. Nu ik 60 ben geworden, denk ik over alles na.” 

Anneke Vanhoorelbeke: “Voor mij was dat alvast geen conditio sine qua non. Ik heb aan de job op zich al voldoende uitdagingen die op mij afkomen. En dan ben ik ook heel formeel: dan is het toch altijd gemakkelijker om een challenger te hebben, die mee nadenkt en mee een spiegel voorhoudt, bijvoorbeeld als het over strategie gaat.” 

Hou zou u de basisstrategie van Wiels omschrijven? Wat is de essentie en de bottomline in jullie verhaal? 

Danny Wiels: “Ondernemers kennen veel uitdagingen. Welnu, de uitdagingen van ondernemers zijn eigenlijk dezelfde als die bij Wiels. De uitdagingen zijn meervoudig. Om te beginnen is er de wetgeving die steeds complexer wordt. Kennis en inzichten groeien, meetmethodes worden beter waardoor er meer wetgeving komt met betrekking tot milieu, ruimte en veiligheid. Voor de ondernemer is het niet evident om bij te blijven en in geval van investeringen mee te zijn met wat kan en niet kan. Ook voor Wiels betekent dat dat we steeds gespecialiseerder moeten worden. Dat doen we met de Wiels Campus en onze kennis- en productteams die de complexe wetgeving opvolgen en vertalen naar praktisch begrijpbare handvaten voor ondernemers. Tweede uitdaging: alles wordt altijd maar meer integraal. Dat betekent dat er niet alleen in de diepte maar ook in de breedte meer domeinen aan bod komen bij het ondernemen. Natuur, geluid, geur, ruimte, mobiliteit, enzovoort: het zijn allemaal aspecten waarmee rekening gehouden moet worden. Tot slot zijn er ook de stakeholders. Een plan van een onderneming kan gemaakt of gekraakt worden door de betrokkenheid van verschillende stakeholders. Iedereen is beter geïnformeerd en bijvoorbeeld buren hebben hoge verwachtingen als ze naast een bedrijf (gaan) wonen. Dat geldt ook voor natuurverenigingen en andere belanghebbenden. We zien dat de slaagkans van bijvoorbeeld de toelating van een uitbreiding veel groter wordt als er ingezet wordt op dialoog en de juiste stappen worden gezet. Die strategische aanpak is ook zeer belangrijk. Vandaar dat we bij Wiels strategisch consultants aan boord hebben. Om die 3 uitdagingen aan te pakken, geloven we heel sterk in de kracht van samenwerking. Ten eerste binnen het team, waar onze consultants continu hun specialismen samenbrengen. Maar zoals gezegd ook binnen het leiderschap, met een co-CEO-formule. We hebben elk onze eigen focus maar in nauwe afstemming.” 

Vlaanderen en vergunningen inzake milieu en omgeving: het is en blijft een moeilijk verhaal. Zijn er in het buitenland voorbeelden die navolging verdienen bij ons? 

Danny Wiels: “In Nederland merk ik veel meer dialoog. Het is een feit dat wij in Vlaanderen te veel een conflictmodel hanteren. Iedereen voelt zich tegenstander van iedereen. Elkeen heeft zijn eigen credo’s. Er is nood aan meer begrip, meer consensus, meer communicatie tussen al die partijen. Ook ondernemers moeten zich realiseren dat ze het standpunt van andere mensen niet zomaar kunnen negeren. Proactief overleg plegen zou al een hele stap vooruit zijn. Maar net dat is zo moeilijk te realiseren.” 

Is Vlaanderen inzake het toepassen van milieuwetgeving binnen de EU niet heiliger dan de paus, zoals vaak wordt beweerd? 

Anneke Vanhoorelbeke: “Dat zou ik zeker niet beweren, en wel om een heel eenvoudige reden: de EU legt de lat voor iedereen gelijk. Natuurlijk bestaat er nog zoiets als de vertaalslag van die wetgeving lidstaat per lidstaat. Daar kan wat speling op zitten. Maar fundamenteel? Neen.” 

Danny Wiels: “Op de toepassing binnen een lidstaat kan inderdaad speling zitten. Dat is ook logisch. Je kan een land als België, met zijn dichte bevolkingsgraad, niet vergelijken met pakweg Frankrijk waar er ruimte zat is.” 

Zijn West-Vlaamse bedrijven bij het toepassen van milieuregels goede leerlingen? 

Anneke Vanhoorelbeke: “Ik merk nog altijd dat vooral het gezond verstand zegeviert. Bedrijven zijn grotendeels bereid om een prijs te betalen op één voorwaarde: dat er rechtszekerheid is.” 

Danny Wiels: “Net dat laatste is hét probleem natuurlijk, want wetten veranderen voortdurend. Tot enkele maanden voor het dossier van PFAS opdook bij Ineos, was die stof nog geen probleem volgens de wetgever. Maar dan ging het plots razendsnel.” 

Is de eeuwige vraag niet: economy first of ecology first? 

Anneke Vanhoorelbeke: “Economie en ecologie zullen altijd moeten hand in hand gaan. Alleen krijgt ecologie de laatste jaren wat de overhand omdat ook de tolerantiegraad van de maatschappij tegenover de gezondheidsrisico’s en hinder wijzigt. De vraag is: wat is draagbaar voor een economisch welvarende maatschappij? Als niemand naast een bedrijf wil wonen, maar wel meer en meer consumeert, dan krijg je een spanningsveld.” 

Hebben de recente aanpassingen in de decreten inzake omgevingsvergunning (9 mei) en het stikstofdecreet (24 januari) ten gronde veel veranderd? 

Danny Wiels: “Bedrijven, groot of klein, worden qua omgevingsvergunning meer dan ooit aangemaand om hun milieu impact goed en volledig in kaart te brengen. Dat lijkt me een goede zaak. Vroeger was er wel eens sprake van nattevingerwerk. Ook qua stikstof lijkt het mij dat er op de lange termijn de juiste keuzes gemaakt worden voor het milieu. Technologisch is er vandaag de dag ook zoveel meer mogelijk. Maar ik vind wel dat men de bedrijven meer ruimte moet laten om de transitie te doen.” 

Anneke Vanhoorelbeke: “In welk dossier dan ook is het altijd belangrijk om te anticiperen en goed te communiceren over hun doen en laten. Bedrijven moeten beseffen dat ze daar baat bij hebben.” 

Op de website van jullie bedrijf staat het met hoofdletters aangegeven: Wiels wil een waardegedreven bedrijf zijn. Wat moeten we daar allemaal onder verstaan? 

Anneke Vanhoorelbeke: “Elk bedrijf heeft zijn eigen DNA. Principe nummer één is respect betonen. Respect voor klanten, voor eigen medewerkers, voor de overheid, voor stakeholders. Daar wordt niet van afgeweken. Dat komt terug in onze 4 kernwaarden: betrokkenheid, authenticiteit, expertise en klantgerichtheid. Weet u: onze ervaring leert ook dat klanten willen weten met wie ze in zee gaan. Bij ons is dat overduidelijk.” 

Vandaag heeft Wiels activiteiten en tentakels in alle Vlaamse provincies. Is er nog een next big thing, zoals een stap naar het buitenland? 

Danny Wiels: “In eigen land zien we nog veel uitdagingen die op ons afkomen. We willen het lokale bedrijfsleven dat vragende partij is vooral niet ontgoochelen.” 

Anneke Vanhoorelbeke: “Net daarom gaan we in 2025 een bijkomende hub openen in de regio Oost-Vlaanderen.” 

Danny Wiels: “We hebben zonet een ‘plan 2030’ op papier gezet. Jawel, groei is een ambitie. Ik geloof nu eenmaal niet in het principe van de ‘automatische piloot’. Ik besef vandaag meer dan ooit dat alles complexer en complexer wordt. We moeten mee.” 

(Karel Cambien - Foto’s Stefaan Achtergael)