Het eind januari gesloten regeerakkoord van de regering-De Wever I focust zich onder meer op de modernisering en flexibilisering van de arbeidsmarkt. Het is afwachten tot welke concrete maatregelen de uitgezette krijtlijnen de volgende maanden zullen leiden. Met juridisch expert Geert Vermeir van SD Worx lichten we er een aantal belangrijke aspecten uit.
Eerst en vooral: een regeerakkoord is ‘maar’ een regeerakkoord. “Het is een document dat de politieke partijen sluiten om een consensus over de te varen koers te bereiken, maar het is nog geen concrete wetgeving. Over de gedetailleerde invulling zal in de nabije toekomst meer duidelijkheid komen. Positief is wel dat het een stuk concreter is dan het akkoord dat de Vivaldi-regering destijds sloot”, vindt Geert Vermeir.
Automatische loonindexering
Eén cruciaal aspect is de verlaging van loonkosten voor werkgevers. “In eerste instantie richt die zich op uitvoerende jobs (lager en middenkader, red.), zodat we op dat vlak onze internationale concurrentiekracht vergroten. Daarnaast komt er een plafond voor de RSZ- werkgeversbijdrage voor heel hoge lonen, met als referentie het loonniveau van de premier (jaarlijks 270.000 euro bruto). Het komt erop neer dat de regering de nettolonen wil laten stijgen, zonder dat de loonkosten voor de werkgevers verhogen.”
De automatische loonindexering blijft behouden, al krijgen de sociale partners wel huiswerk. “Zij moeten tegen eind 2026 met een unaniem voorstel voor de fundamentele hervorming van dit systeem komen, zodat we ook op dat vlak op termijn de loonkosthandicap met het buitenland kunnen verlagen. De toepassing van de automatische indexering in ons land is namelijk vrij uniek en ondermijnt onze concurrentiepositie.”
Voor aanvullende voordelen, zoals maaltijdcheques, moeten de sociale partners het werkgeversmaximum in twee fases telkens met twee euro verhogen. “Die ‘operatie’ is voor werknemers én werkgevers interessant, vermits ze vrij is van extra belastingen.”
Consensus op individueel niveau
In de maatregelen voor arbeidsduur creëert de nieuwe federale regering meer mogelijkheden voor werkgevers en werknemers om onderling tot afspraken te komen. “Uiteraard dienen ze daar wel de geldende EU-regelgeving bij te respecteren. Door de voorwaarden voor flexibiliteit minder in strikte procedures te gieten, kan de werkgever met zijn afzonderlijke werknemers vlotter tot regelingen komen die hem toelaten in te spelen op de toenemende nood aan flexibiliteit in de globale economie. Deze maatregel kan het bijvoorbeeld voor logistieke spelers uit de e-commerce interessanter maken om zich in België te vestigen.”
De uitbreiding van de vrijwillige overuren biedt kansen om vlotter te anticiperen op piekmomenten in de workflow. "Door ook flexijobs mogelijk te maken voor alle sectoren – tenzij die sector zelf beslist om daar niet op in te zetten – en het aantal toegelaten arbeidsuren voor studenten te verhogen naar 650 uren per jaar, krijgt de werkgever ook meer ademruimte om de continuïteit tijdens vakantieperiodes te verzekeren.”
Door de voorwaarden voor flexibiliteit minder in strikte procedures te gieten, kan de werkgever met zijn afzonderlijke werknemers vlotter tot regelingen komen.
Geert Vermeir
Krapte op arbeidsmarkt
De werkzaamheidsgraad in Vlaanderen hikt tegen de 80% aan, zeker in West-Vlaanderen: daar is zowat iedereen die werk zoekt, ook effectief aan het werk. “Brussel en Wallonië tellen meer langdurig werklozen. Het is een prioriteit voor de nieuwe regering om niet-actieven (daartoe behoren ook de meer dan 500.000 langdurig zieken, red.) te activeren, onder meer via reïntegratietrajecten. Om daar de nodige fondsen voor te verzamelen, moeten werkgevers die geen kmo zijn een extra bijdrage ophoesten: nadat ze zelf één maand gewaarborgd loon voor zieken hebben ingevuld, betalen ze in de twee daaropvolgende maanden nog eens een bedrag dat correspondeert met 30% van de ziekte-uitkering.”
Geert Vermeir roept HR- verantwoordelijken bij ondernemingen ook op om een beleid uit te dokteren dat langer werken faciliteert. “Als SWT (het vroegere brugpensioen) verdwijnt en mensen hun actieve carrière effectief verlengen, is het belangrijk om daar het nodige comfort voor aan te reiken, onder meer via technische ondersteuning, faciliteiten voor een verbeterde ergonomie, enzovoort. Zeker nu onze economie niet langer beschikt over de luxe dat er zich automatisch voldoende kandidaten voor uitstromende arbeidskrachten aanbieden, wordt dat een essentieel aandachtspunt voor werkgevers.”
