Het Roeselaarse EUTRACO, actief in logistiek en transport, stapte de voorbije 5 jaar erg opvallend door het ondernemerslandschap. De oorspronkelijke eigenaarsfamilie verkocht haar aandelen in uitgerekend het coronajaar aan de eindeloos gedreven Vlaams-Brabantse selfmade ondernemer Serge Gregoir (39). Die laatste gaf er een lap op met een ambitieus investeringsprogramma en een weloverwogen strategisch plan in een – laat ons wel wezen – niet evidente sector.
In 2017 werd u door de eigenaarsfamilie Pattyn-Andries aangetrokken als extra-muros-CEO; in 2020 werd de zaak integraal aan u doorverkocht. Waarom koos de familie in 2017 voor een externe CEO?
“Ik had bij DHL (Freight/Forwarding) een leerrijk traject achter de rug in een internationale Europese context, met functies in binnen- en buitenland. Mijn laatste rol speelde zich af in het Verenigd Koninkrijk. Hoeft het gezegd dat je veel leert in dergelijke job met de nodige verantwoordelijkheden? Bij DHL kon je de zaken aansturen alsof je voor eigen rekening werkte. Het was een meritocratische werkomgeving die alle kansen gaf aan mensen met veel doorzettingsvermogen. Noeste arbeid loont, heb ik daar geleerd. In 2017 kwam de ultieme kans op mij af. Bart Pattyn en Marijke Andries, de eigenaars van EUTRACO, waren met hun Roeselaarse bedrijf op een belangrijk keerpunt gekomen. Zij waren met de sluiting van Caterpillar (Charleroi) een belangrijke klant verloren. De familie was van mening dat een externe CEO op langere termijn de beste keuze was voor het bedrijf. Via een headhunter, met dank aan LinkedIn, werd ik na een lange procedure aangetrokken als hun nieuwe CEO. Mocht ik nu of later een boek schrijven over werken als externe CEO die duidelijk corporate ‘geschoold’ was in een West-Vlaamse familiale kmo, dan zou de titel ongetwijfeld ‘snuffelen en knuffelen’ zijn.”
Heeft u enig idee wat de doorslag heeft gegeven bij uw aanwerving en finaal ook bij de integrale overdracht in 2020?
“Ik denk dat ik de enige gek was die met een langetermijnvisie voor de dag kwam (lacht). Ernstig nu: er waren ook grote bedrijven kandidaat om EUTRACO over te nemen. Tussen de vorige eigenaar en mezelf klikte het gewoon. Bart was in 2017 al heel erg begaan met de noodzaak om zowel een digitale omslag te maken als op te klimmen in de waardeketen als dienstverlener. Ik had niet alleen veel ervaring op dat vlak, maar was ook een early believer. Voor de rest was hij blijkbaar ook wel onder de indruk geraakt van mijn typisch West-Vlaamse ‘osan deure doen’-mentaliteit. Dat heeft geleid naar een sterk onderling vertrouwen.”
Welke parameter hanteerden jullie bij het bepalen van de overnameprijs?
“De familie en ikzelf verkiezen daarover in discretie te blijven. Maar ik kan u wel zeggen dat de oefening eerder pragmatisch was. Normaliter starten we vanuit historische bedrijfswinsten, nettoschuldposities en toekomstplannen om een bedrijfswaarde te bepalen. Maar voorafgaand aan buy-out was de bedrijfswinst nagenoeg verwaarloosbaar, vanwege de grote investeringen en de langetermijnstrategie. Begin er dan maar eens aan. Ik was een van de weinigen die hier doorheen kon kijken én die in staat was om het bedrijf te waarderen in functie van diezelfde langetermijnstrategie. In 2017 was EUTRACO goed voor een omzet van 40 miljoen euro. 93% daarvan had betrekking op transportactiviteiten, een absolute minderheid stond in relatie tot logistiek. Die verhoudingen zijn we nu volop aan het omdraaien. Anno 2024 tekende EUTRACO voor 105 miljoen euro omzet, met volgende opdeling: 45% logistiek, 45% transport en 10% andere activiteiten. Dit jaar zullen de logistieke activiteiten doorgroeien naar 55%, en het is de bedoeling om uiteindelijk 75% te bereiken. Je kan nu eenmaal meer toegevoegde waarde realiseren via logistiek. Van daaruit kan de waardepropositie trouwens nog verder uitgediept worden: verder opklimmen in de waardeketen. In de zuivere transportsector zijn de marges extreem laag. Een transitie naar een ander bedrijfsmodel was noodzakelijk, en het werk is nog lang niet afgerond.”
We hebben binnenkort de grootste vloot aan elektrische vrachtwagens in België. Je kan duurzaamheid belijden in woorden, maar wij willen het ook doen in daden, ook al verklaarden veel collega’s mij gek.
2020 was omwille van corona een historisch jaar, en dat is een understatement. Ook het bedrijfsleven kreunde in al zijn geledingen. En uitgerekend in dat jaar koopt u zowaar een bedrijf.
“Covid is voor onze onderneming een zegen gebleken, een enorme duw in de rug. Vooral omdat toen alle logistieke pijnpunten blootgelegd werden en opdrachtgevers in functie daarvan op zoek gingen naar nieuwe en andere partnerships om hun logistiek te organiseren. Het was vooral een kwestie van investeren in bijkomende capaciteit en nieuwe klanten aan ons te binden op strategische locaties. Dat doen we nu al jarenlang. We hebben onze vleugels gespreid over het hele Vlaamse land, met inmiddels toch al 15 logistieke sites.”
Staat u anno 2025 daar waar u in 2020 wilde staan?
“Ik ben, zonder naast mijn schoenen te lopen, fier dat EUTRACO zich heeft ontpopt tot het enige organisch gegroeide logistiek bedrijf in de top-10 van de sector. Je zou kunnen zeggen dat we van een start-up geëvolueerd zijn naar een scale-up. EUTRACO heeft nu kritische massa. In de sector hebben we een reputatie opgebouwd als durvers. We hebben nu een mooi cliënteel in diverse sectoren. Stilaan ontstaat nu een gevoel van: allemaal mooi, maar de Belgische markt is ook ietwat te klein om onze mooiste dromen waar te maken. Jawel, het buitenland wenkt. Om daar stappen te zetten op de kaart, heb je maar 2 mogelijkheden: ofwel endogeen groeien, ofwel via mergers & acquisitions. We denken voorzichtig na over stappen op de kaart van Europa, zonder dat we ons DNA willen verliezen. Maar nu zijn we eerst nog volop bezig met onze processen te optimaliseren via meer automatisering. Je kan je wel inbeelden dat we na die spectaculaire groei ook nog veel ‘losse eindjes’ hebben die we moeten aanpakken. Het team moet ook de kans krijgen om deze optimalisaties aan te pakken en uit te voeren.”
Omarmt u het fenomeen artificiële intelligentie?
“Dat moet wel. De goederenbehandeling is een sector met enorm veel data. Als je efficiënt wil werken, dan kan je niet anders dan de nieuwste digitale hefboom te gebruiken. Mij moet je als adept van de digitale wereld niet overtuigen. We hebben met het bedrijf Selas ook onze eigen IT-leverancier binnen de groep: specialisten in software op maat, met ervaring in de sector.”
Met de uitbreiding van de Decathlonsite in Willebroek, lijkt het erop dat het gros van de activiteiten zich afspeelt in de driehoek Antwerpen-Gent-Brussel. Welke rol ziet u nog voor Roeselare, waar de roots van het bedrijf liggen?
“We hebben in totaal 15 logistieke hotspots’ en elke site is even belangrijk. In Roeselare hebben we 1 grote site en 2 kleinere, en zijn er trouwens ook nog eens 2 in opbouw, waaronder een volledig geautomatiseerde hoogbouw. Alles samen een investering van 50 miljoen euro. Om maar het belang van de regio aan te tonen. West-Vlaamse bedrijven zijn vaak niet meteen overtuigd om hun logistieke diensten uit te besteden aan een derde partij. Gelukkig zitten onze roots diep geworteld in Roeselare. We bouwen daarop verder om onze reputatie te versterken in de regio en nieuwe klanten aan ons te binden. We hebben een zekere aantrekkingskracht, onder meer door onze duurzame aanpak, maar ook door de wijze waarop we zaken willen doen: transparant, correct, communicatief. Om ons geloof in duurzaamheid te onderlijnen, hebben we recent in één klap 50 elektrische vrachtwagens aangekocht bij Groep Ghistelinck uit Waregem. EUTRACO heeft binnenkort de grootste vloot aan elektrische vrachtwagens in België. Je kan duurzaamheid belijden in woorden, maar wij willen het ook doen in daden, ook al verklaarden veel collega’s mij gek.”
We denken voorzichtig na over stappen op de kaart van Europa, zonder dat we ons DNA willen verliezen.
Toch hebben we het soms moeilijk met verklaringen door bedrijven of instellingen zoals de EU over een zero carbon-beleid tegen pakweg 2040 of tegen 2050. Is er iets meer gratuit dan dat, denken we dan?
“Je moet dat zien van sector tot sector, van divisie tot divisie. De uitdagingen zijn namelijk sterk verschillend in functie van de activiteiten. Concreet is er niet de minste twijfel dat vergroening en verduurzaming in de logistieke/warehousingsector een schot in de roos zullen zijn. De oplossingen zijn dan ook al zeer matuur en concurrentieel inzake kostprijs. In de pure transportsector via de weg ligt dat naar mijn gevoel anders. Daar zal het nog moeten blijken of de efficiëntie tot stand komt. In de transportsector in de lucht of op zee schat ik de kans klein dat een omslag naar zero emissie tegen 2035 of 2040 zal gehaald worden. Dat neemt echter niet weg dat ondernemingen het voortouw moeten nemen en streven naar het leveren van oplossingen die écht verduurzamen zonder de kostprijs materieel op te drijven.”
Laat ons even vooruitblikken in de tijd. Horizon 2035. Wat zijn uw persoonlijke ambities en waar wil u met dit bedrijf staan over 10 jaar?
“Persoonlijk denk ik aan een proces van ‘ontdubbeling’ en ‘schalen’ van bevoegdheden, zeker als het over belangrijke strategische beslissingen moet gaan. En wat het bedrijf betreft wens ik vooral een goed geborgde commerciële slagkracht te realiseren. Ik verklaar mij nader: 100.000 m2 magazijnen toevoegen, is niet hét moeilijkste. Een heel ander verhaal is zorgen voor de nodige rendabiliteit, toegevoegde waarde en operationele betrouwbaarheid met nieuwe klanten aan een uitstekende tariefzetting. Dat zijn de grootste bezorgdheden van elke dag: commerciële slagkracht autonoom geborgd krijgen. Maar je hoort mij niet klagen, want ik zie elke dag vooruitgang. We willen wel bekend staan als een betrouwbare partner die complexe logistieke uitdagingen meester kan. Ik doe mijn petje af voor iemand als Fernand Huts.”
Serge Gregoir
is sociaal geëngageerd en is een grote dierenvriend. “Ik help graag mensen, dat is een feit”, zegt hij daarover. “Het gaat mij nooit om grote sponsorbedragen. Liever help ik veel organisaties of verenigingen in de maatschappij met kleine bedragen of initiatieven. Ik ben zelf geen sportfanaat maar veel lokale sportclubs kunnen rekenen op onze steun. Sport brengt mensen bij elkaar en dat moeten we ondersteunen waar de noodzaak er is. Ik ben wel een grote dierenliefhebber: ik ben wat ze noemen een ‘extreme humanizer’, iemand die zijn huisdier ziet als lid van de familie. Mijn steentje bijdragen aan initiatieven die dierenleed aanpakken staat dan ook hoog op de agenda, maar bijna altijd in de schaduw en zonder het breed kenbaar te maken.”
