Li Li Chong groeide op in Maleisië. Ze verhuisde in 2011 naar Oostende, waar ze woont met haar partner en haar zoontje van 6. Om het Nederlands onder de knie te krijgen, deed ze hier de eerste jaren vrijwilligerswerk in de sociale sector. Zo rolde ze in haar huidige job bij Concertgebouw Brugge, waar ze medewerker Participatie & Outreach is.
België en Maleisië zijn bijna niet te vergelijken, omdat hun geschiedenis en context zo verschillend zijn. In Maleisië zijn mensen warmer en staan ze meer open voor nieuwe vriendschappen. Er ontstaan sneller connecties. Belgen zijn eerder terughoudend en zijn wat meer gehecht aan hun privacy. Tegelijk zie ik hier veel eenzaamheid. Een ander verschil: in België kan en mag je alles zeggen wat je wil, terwijl Maleisië een land is van censuur.
Netwerken zit in mijn DNA. Het is fijn dat ik dat talent mag inzetten om bruggen te bouwen. Ik promoot het Concertgebouw als open huis. Onlangs organiseerde ik met International House West Flanders een coffee meet-up, waardoor ook expats hun weg naar ons hebben gevonden. Op Facebook en Instagram bouw ik onder de naam ‘Lili Verbindt’ dan weer aan een online community.
Het bedrijfsleven is in Maleisië heel hiërarchisch georganiseerd. Je hebt er als medewerker bijna alleen contact met je directe leidinggevende. In België is dat helemaal anders. Het heeft een paar jaar geduurd om daaraan te wennen. Wat me hier opvalt, is dat dit een land is van papierwerk en administratie. Daardoor is de drempel om een bedrijf te beginnen veel hoger.
Dit is mijn droomjob. Ik kan mensen bereiken die Concertgebouw nog niet kennen, ook kwetsbare mensen die anders hun weg niet zouden vinden. Ik verwelkom hen en leg verbindingen. Ik voel me hier volledig thuis: ik kan hier mijn enthousiaste zelf zijn en krijg de kans om te experimenteren. Ik krijg hier veel autonomie en het geeft me voldoening om sociale impact te creëren.
Ik kom van een land met een enorme prestatiedruk. Al van kleins af wordt er sterk gefocust op academische, sportieve en muzikale prestaties. Het is er de normaalste zaak van de wereld dat je hard werkt om de carrièreladder te beklimmen. België is op dat vlak een verademing: hier wordt veel aandacht besteed aan de work-lifebalance. Daardoor is mijn leven rijker geworden – misschien niet op financieel vlak, maar wel sociaal en cultureel. Ik vind het belangrijk om dat mee te geven aan mijn zoontje.
