Wim Joye (Duitsland): “Ook hier is de arbeidsmarktkrapte groot”
Wim Joye is Plant Manager van de Duitse productievestiging van het Ieperse bedrijf Sunconfex. Hij woont en werkt sinds april 2013 in Duitsland. In juni van dat jaar werd een productieafdeling geopend in Jettingen; intussen is het bedrijf verhuisd naar een grotere site in Leipheim. Wim hielp Sunconfex GmbH groeien tot een belangrijke toelevancier van op maat gemaakte textielscreens aan de grootste Europese fabrikanten van zonnewering.
Ik woon hier samen met mijn echtgenote en dochter van 14.
Onze verhuis verliep heel vlot. Na aanmelding in de gemeente waar je gaat wonen, krijg je een Duits belastingsnummer en pensioennummer. Daarna kies je een ziekenfonds uit en kan je je aanmelden bij de Belgische ambassade. Je ontvangt dan heel snel je Duitse identiteitskaart. Voor een nieuwe Belgische identiteitskaart of paspoort hoef ik niet naar Berlijn te gaan: contact met de ambassade loopt via e-mail en post, en 2 keer per jaar komt ze met haar ‘Flying kit’ naar München.
Duitsers zijn in het begin wat terughoudend, maar als je ze leert kennen zijn ze vriendelijk en open.
Onze dochter was 3 toen we hier aankwamen; we hebben dan ook veel mensen leren kennen via haar school. Ik moet hier wel soms uitleggen dat we in België geen ‘Belgisch’ spreken, maar Nederlands, Frans en Duits. Die talenkennis is natuurlijk een pluspunt.
In het bedrijfsleven zijn Duitsers wat hiërarchischer ingesteld dan Belgen, heb ik het gevoel.
Richtlijnen komen eerder van bovenuit en men houdt zich graag aan een ‘njet’ van de bedrijfsleiding. Op de economische as München-Stuttgart is er zoals in West-Vlaanderen een grote arbeidsmarktkrapte. Als werkgever moet je je mensen echt ‘verzorgen’. Daarom organiseren we regelmatig events, zoals een nieuwjaarsfeestje of een BBQ in de zomer. Duitsers werken trouwens van maandag tot donderdag graag wat langer, om op vrijdag vroeger te kunnen stoppen.
Je betaalt hier bij de dokter of tandarts geen remgeld voor een normale behandeling. Dat is toch anders dan bij ons.
Wat ik mis? Onze bakkerijen en beenhouwerijen. Belgisch bruin of volkoren brood is toch lekkerder. Hetzelfde geldt voor het brede aanbod aan charcuterie dat we gewoon zijn. België is nog altijd een echt ‘gourmetland’. Gelukkig kan je in Duitsland ook lekkere biefstuk-friet eten.
