De drukte van september staat voor de deur. Hossen en crossen van kinderopvang naar oudercontact. Afspraken maken, verzetten, annuleren. Kan die er nog bij? Laat ik er mijn rondje jogging of yogales voor? Evaluaties, resultaten, budgetten. Binnenkort kijken we weer uit naar een rondje monopolie of uren vogelpik in beperkte kring.
Thailand. Daar moésten we naar toe. Die diversiteit: bergen, regenwoud, zon, zee en strand. Olifanten in het wild. Vriendelijke mensen, altijd bereid. Met de glimlach. Het lekkerste eten van de wereld voor geen geld. Daar kon geen regenseizoen tegenop. Wij dus maanden blogs en reisboeken checken. Uren bladeren door Booking en Airbnb gevolgd door lijstjes van to-do’s. Reispaspoort: check. Internationaal rijbewijs: aangevraagd. Nog snel een paar vaccins en we zijn weg.
We zijn nogal pro vaccineren. Beter voorkomen dan genezen, zeker op reis. We moesten in 2 beurten aanschuiven bij de reiskliniek om het vakantieschema van 2 kinderen te combineren met de laatste loodjes van 2 drukke jobs. De vriendelijke artsen leiden ons elk met een week verschil doorheen wanda.be. Dat blijkt de vaccinatiegids voor de ganse wereldbol. Handig per land, zelfs met een gedetailleerde kaart van de verschillende regio’s. We kregen uitleg over hoe we beter muggenbeten kon vermijden en werden ingewijd in de geheimen van hondsdolheid. We zijn er klaar voor, vier vaccinatiebewijzen op zak.
Blijkt achteraf dat die vaccinatiebewijzen nogal verschillen. Een van ons kreeg extra shots: eentje tegen hondsdolheid en eentje tegen buiktyfus. Dat is wat verbazend, want we trokken met dezelfde basisvaccins als tetanus, hepatitis en alle jongerenvaccins naar de prikdokter. Bovendien werd ons reisplannetje in detail overlopen om tijdens de raadpleging goed de risico’s in te schatten. Bleek dat de ene dokter een spuitje tegen buiktyfus had aangeraden - je weet maar nooit - terwijl de andere het niet eens had aangehaald. Ook over hondsdolheid bleken meningen te verschillen: terwijl de ene arts stelde dat het best vooraf genomen werd, legde de andere uit dat je bij het oplopen van hondsdolheid sowieso je shot krijgt in het ziekenhuis. Een prik vooraf is dan overbodig. Klinkt dat als vogelpik?
Rond vaccinatie werd deze vakantie ook een rondje monopolie gespeeld. In plaats van hotels en dure winkelstraten, ging het over wie een griepvaccin mag plaatsen. Er vallen bij griepvaccinatie goede zaken te doen voor wie het monopolie heeft: in ons land is de vaccinatiegraad namelijk te laag. Zelfs in de risicogroepen blijkt amper de helft gevaccineerd tegen griep. Sla je slag! Zet hoog in!
Meer vaccinatie is niet enkel goed voor de vogelpikker. Gebrekkige vaccinatiecampagnes tegen griep leidden de voorbij winter tot overspoelde spoeddiensten waarin artsen en verpleegkundigen overwerkt raken. Dat kost naast werkdruk, veel overheidsgeld, lange wachttijden en een boel ziekteverzuim. Het was extra pijnlijk dat nota bene dé organisator van de vaccinatiecentra in Antwerpen de noodklok moest luiden. De spoedarts had de voorbije pandemie nochtans aangetoond hoe je met wat populatiemanagement in een grootstad als Antwerpen de vaccinatiegraad kan optrekken.
Het is opvallend dat de lessen uit de pandemie snel vergeten worden. Er werd tijdens de pandemie op basis van een degelijke risico-inschatting door artsen een multidisciplinaire aanpak opgezet. Daarin werd samen met verpleegkundigen en apothekers gevaccineerd dat het een lieve lust was. Ons land als toonbeeld voor de wereld. Dat lijkt me een betere aanpak dan wat lukrake vogelpik of een spelletje monopolie.
Geïnteresseerd in preventie? Lees dan onze paper 'Preventie met impact'.
Benieuwd naar het debat over een gezonde toekomst? Kom naar het Voka Health Community Congres.
