Re-integratietraject bij Europabank maakt einde aan 14-jaar durende afwezigheid van Nathalie

Nathalie De Laender is na een zware rugaandoening  van 14 jaar terug aan de slag op het hoofdkantoor van Europabank in Gent. Preventieadviseur Bart Criel begeleidde haar in de re-integratie. 

Tekst Laurens Fagard - foto Nathalie Dolmans

We gaan meer dan dertig jaar terug in de tijd. Nathalie De Laender start in 1993 bij Europabank op de toen nog kleine afdeling ‘Cards’. Elf jaar later krijgt ze last in haar been, dat gedeeltelijk begint te verlammen. “Ik ben toen geopereerd aan een hernia en was na vier maanden opnieuw aan het werk. Toen zeiden de dokters al dat ik nog een operatie moest ondergaan, maar ze wisten nog niet goed wanneer. In 2007 kwam de rugpijn terug. Ik ging te rade bij een professor in het UZ Gent, die me opereerde in april 2008. Drie maanden herstel was het verdict, maar het werden uiteindelijk jaren.”

De pijn blijft aanhouden en na vier jaar wordt de oorzaak gevonden. “Er groeide littekenweefsel aan mijn ruggenmerg. Opereren was een te groot risico omdat de kans te groot is dat je in een rolstoel terechtkomt. Na lang zoeken stelden we mijn pijnmedicatie op punt. Daarmee kom ik min of meer comfortabel de dag door. De volgende stap is morfine, dus dat wil ik zo lang mogelijk uitstellen”, vertelt Nathalie.

Met dank aan thuiswerkbeleid

Na de eerste hersteljaren zoekt Nathalie toenadering tot Europabank om terug gedeeltelijk het werk te hervatten. “In tussentijd waren ze op mijn afdeling ook begonnen met MasterCard, dus die informatie werd me bezorgd aan huis zodat ik ze al kon doornemen. Ondertussen vroeg ik aan mijn toenmalige directeur of ik niet van thuis kon werken, maar dat werd geweigerd om geen precedenten te scheppen.”

Wanneer eind 2016 de wetgeving rond re-integratie flexibeler wordt, krijgt het verhaal een nieuwe wending. In datzelfde jaar start Bart Criel als preventieadviseur bij Europabank. 

Na een inwerkperiode legt hij de focus op twee belangrijke parameters: het aantal arbeidsongevallen en het ziekteverzuim aanpakken. De langdurige afwezigheid van een aantal collega’s, waaronder Nathalie, komt opnieuw op de radar. “In 2017 zijn we gesprekken opgestart”, vertelt Bart. “Vier keer per jaar bespraken we samen met de arbeidsarts, de HR-directeur, een HR-medewerker en de secretaris-generaal de situatie van de langdurig zieken om te kijken wat er mogelijk was. Al snel werd duidelijk dat Nathalie heel enthousiast was om opnieuw voor de bank te werken. Maar door haar langdurige afwezigheid vonden we het wel opportuun dat ze Europabank opnieuw fysiek leerde kennen.”

Wanneer de coronacrisis uitbreekt, staat het re-integratietraject van Nathalie weer even on hold. “Gesprekken op kantoor lagen toen moeilijker, waardoor we opnieuw genoodzaakt waren om de pauzeknop in te drukken. Zoals elk ander bedrijf maakten we snel werk van een degelijk thuiswerkbeleid. Dat bood perspectieven voor collega’s die toen al langdurig afwezig waren door een fysieke aandoening. Uiteindelijk zijn we tot een oplossing gekomen en is Nathalie op 1 februari 2022 weer gestart.”

Korte communicatielijnen

Na 14 lange jaren maakt Nathalie opnieuw deel uit van Europabank. “Ik ben begonnen aan een regime van twee halve dagen per week op de dienst archivering. Daar kon ik regelmatig rechtstaan voor mijn rug en kon ik op een goed tempo de bank weer leren kennen. Hoewel ik zo lang thuis ben geweest, hebben de collega’s me met open armen ontvangen. Na een drietal maanden kon ik overschakelen naar de IT-afdeling. Daar kan ik ook van thuis werken, waardoor ik nu 30% werk.”

“De communicatielijnen met Nathalie houden we bewust zeer kort. Indien het fysiek weer mogelijk is, mag ze altijd nog meer werken. Alles is bespreekbaar, zelfs wanneer we het werk terug moeten verminderen”, verzekert Bart. “We zijn ons ervan bewust dat ze niet meer voltijds zal werken, gezien haar medische situatie. We zijn blij met de meerwaarde die ze kan betekenen voor één van onze afdelingen. Het re-integratietraject is nu afgelopen, maar heeft absoluut zijn vruchten afgeworpen.”

Ook Nathalie fleurt weer op. “Er zijn jaren geweest waarin er weinig contact was. Het is alsof je niet meer meetelt. Nu kan ik misschien op termijn optreden als een soort klankbord voor collega’s die ook al even buiten strijd zijn. Het is belangrijk om voeling te houden met jouw werkgever.” 

(lees verder onder de foto)

Volgens Bart zijn er voor beide partijen alleen maar voordelen. “Je betekent opnieuw iets voor de maatschappij en ook het financiële plaatje mag je niet vergeten. Voor de werkgever is het in een krappe arbeidsmarkt niet meer dan logisch dat iemand die de organisatie al kent en op de loonlijst staat, gere-integreerd wordt. Zelfs al is dat uiteindelijk voor een ander bedrijf.”

Zet in op preventie

Een goed re-integratietraject is volgens Bart gefundeerd op twee voorwaarden. “De eerste voorwaarde is dat de werknemer medisch kan hervatten. Maar er moet ook de wil zijn om er terug tegenaan te gaan. Als die twee zijn ingelost, is alles mogelijk. Het is belangrijk om van bij de start een goed gesprek aan te gaan over de juiste manier van re-integratie en daarbij het proces voldoende tijd te geven. Er zijn altijd oplossingen mogelijk. Zo zijn er collega’s die vanuit een Europabank-kantoor naar de hoofdzetel in Gent komen om een opleidingstraject te doorlopen en nadien een uitdaging op een nieuwe afdeling aan te gaan. 

“Preventie komt nog veel te weinig aan bod. Bij de verbouwing van ons hoofdkantoor hebben we daar veel aandacht aan besteed. Iedereen heeft een ergonomische stoel en een zit-stabureau. Alle ruimtes zijn akoestisch ingericht zodat werknemers weinig of geen geluidsoverlast ervaren. Naar mentaal welzijn toe zetten we enorm in op people skills. Vorig jaar organiseerden we nog een opleiding rond veerkracht voor 45-plussers. Daarnaast proberen we als ‘sportbedrijf’ (een erkenning van Sport Vlaanderen, red.) iedereen in beweging te brengen.”

Door deze acties is het langdurig ziekteverzuim sinds 2017 stelselmatig gedaald. “Dat komt vooral door een betere opvolging als mensen uitvallen. Dat kan door de jobinhoud aan te pakken of het werkregime bij te sturen, zoals we bij Nathalie hebben gedaan.” 
Volgens Nathalie is er nog een mentale klik nodig in de maatschappij. “Toen ik mensen in mijn omgeving vertelde dat ik opnieuw aan de slag ging, kreeg ik gemengde reacties. Sommigen zeiden dat ik niet goed wijs was om terug te beginnen. Terwijl ik nu veel gelukkiger ben dan ervoor. Je leert elke dag nieuwe zaken en bovendien zie ik terug mensen. Dan maakt mijn huidig werkregime van 30% een wereld van verschil.”