Anaïs Claes, sustainability coördinator bij Claes Retail Group, over leven & werk

Wandelgangen
Voor een ochtendbabbeltje moet Claes niet van haar bureau. “Het bureaublok van mijn team staat vlak naast de uitgang van de lift en trap, wie op de derde verdieping toekomt, houdt bijna automatisch even halt bij ons om goedendag te zeggen. En ’s avonds als iedereen naar huis vertrekt, zijn we het afscheidscomité.”
Zien we hier in de loop van de ochtend ook de grote bazen van JBC - pa Bart en tante Ann - passeren? “Nee, hun bureau is op de eerste verdieping. Maar mijn neef Lucas loop ik hier wel vaak in de wandelgangen tegen het lijf. Hij werkt als ontwerper op de designafdeling, die ook op de derde verdieping zit. Maar vandaag is hij niet op kantoor aan de slag. Wij praten vaak bij op het werk, over waar we die dag mee bezig zijn, over hoe het is met de familie, we kunnen veel bij elkaar kwijt. Maar ook met mijn andere collega’s heb ik een warme band”, zegt Claes.

Enfant rebelle
Anaïs Claes en Lucas Geuens zijn de eerste twee van de zes JBC-telgen van de derde generatie die in het bedrijf een job uitoefenen. Was het een kinderdroom om in de voetsporen van haar vader en tante Ann te treden? “Zeker niet. Als kind kreeg ik al vaak de vraag of ik later bij de papa wou gaan werken en toen antwoordde ik altijd nee. Ik was nogal rebels, ik wou mijn eigen ding doen. Als ik wijze raad kreeg van mijn vader, sloeg ik die vaak in de wind. Tot zijn grote frustratie… Mijn grote voorbeelden waren mijn grote broers, Matthias en Dimitri: ik wou zijn zoals zij. Tot frustratie soms van mijn moeder, die mij ook mooi vond in een rokje of jurk. Het liefst deed ik de truien van mijn broers aan: daar kon ik tenminste in voetballen en ravotten zonder bang te zijn dat ik ze vuil ging maken.”
Leefde binnen de familie wel de verwachting dat de kinderen ooit in het familiebedrijf zouden stappen? “Nee, er was geen druk. We mochten kiezen wat we wilden studeren, al spraken mijn ouders wel uit dat ze ons liefst een universitair diploma zagen halen. Als we ons daarna verder in onze passies wilden verdiepen, geen probleem. Ik studeerde TEW en marketing aan de UHasselt.”
Is lokale verankering belangrijk voor haar, dat ze Diepenbeek verkoos boven Leuven? “Ik deed toen ook aan schaatsen op competitieniveau en ik trainde in Limburg, vandaar de keuze om dicht bij Hasselt te blijven. Maar ik ben Limburger én wereldburger. Na de unief trok ik een jaar naar Firenze voor mijn diploma International Fashion Business, want daar lag ondertussen mijn passie, bij mode en ondernemen.”

Fair wear
JBC heeft 114 winkels in België en een lokaal verankerd hoofdkantoor in Houthalen-Helchteren, maar de productie voor de Claes Retail Group gebeurt in onder meer China, India, Turkije, Litouwen en Bangladesh. “Ik implementeer onze duurzaamheidsstrategie hier in België en in het buitenland. Toen ik met tante Ann op bezoek was bij de productiesites in India, ging ik daar graag het gesprek aan over bijvoorbeeld gelijke kansen – met respect voor de eigen cultuur en waarden van het land. We moeten niet als een soort van nieuwe kolonisten onze waarden of manier van werken van bovenuit aan hen opleggen.”
“Ik was er aangenaam verrast door de initiatieven die ik zag, van de waterzuiveringssystemen tot gratis doktersvisites voor het personeel. Bij een fabriek waarnaast een fruitplantage lag, kreeg het personeel gratis fruit mee. We behaalden in 2024 als Claes Retail Group de status ‘Good’ op de Fair Wear Brand Performance Check. Dat is onze hoogste score tot nu toe, en daar mogen we zeker als grote retailer enorm trots op zijn, want dat is uitzonderlijk. Als lid van de Fair Wear Foundation streven we naar een eerlijke, veilige, gezonde en positieve werkomgeving voor iedereen in de keten – nu maar ook in de toekomst.”

Just keep swimming
Hoe komt de rebelse dochter aan dit bureau terecht? “Ik heb na een stage in Londen even overwogen om daar te blijven hangen. Een job in de retail daar sprak me wel aan, maar een job in België evenzeer. Toen er een vacature kwam bij CKS als Product Developer, heb ik gesolliciteerd. Ook voor de vacature op de afdeling Sustainability trouwens. Dat was geen babbel van vijf minuten met mijn pa, maar de gewone procedure, met psychologische tests bij een onafhankelijk bureau als Motmans & Partners.”
“Er is een family charter voor wie bij het familiebedrijf wil werken. Een van de regels daarin is: we solliciteren gewoon mee als er een vacature is, er worden geen ‘postjes’ gecreëerd voor ons. Een andere voorwaarde is dat mijn neef Lucas en ik een onboarding-traject volgen.”
Dat betekent niet alleen studiereizen met tante Ann naar de productiesites, maar ook stickers in dozen steken in het magazijn. “Het is belangrijk dat Lucas en ik naast onze eigen jobs het hele bedrijf leren kennen. Ons motto is ‘just keep swimming’.  Nog tot december maak ik zo vanaf de werkvloer kennis met alle afdelingen en aspecten van het bedrijf.”

Black-out
Vandaag maakt Anaïs zich klaar om haar veiligheidsschoenen aan te trekken en haar bureau te ruilen voor het magazijn. Tot er opeens breaking news is: een black-out in Bangladesh. Meteen schiet Anaïs Claes in actie: ze probeert haar contactpersoon in Bangladesh te bereiken, maar krijgt niemand aan de lijn. Ook mails blijven onbeantwoord. Heeft de politieke situatie in het land naast stroomuitval ook voor andere problemen gezorgd? Zijn hun mensen in Bangladesh oké? Ondanks alle pogingen komt er geen antwoord. 
Pas na de lunchpauze kan Anaïs eindelijk haar veiligheidsschoenen aantrekken en richting magazijn gaan. Eerst loopt pa Bart nog even mee voor een portret van vader & dochter. En daar hoort een knuffel bij. “Dat doet hij nu altijd”, zegt Anaïs Claes. “De eerste keer dat hij mij ziet op een dag, krijg ik een knuffel. Dat kan in de wandelgangen zijn, maar ook tijdens een vergadering van hem wanneer ik passeer. Soms een beetje gênant”, glimlacht ze. Pa Bart protesteert: “Allez Anaïs, dat is toch niks om je voor te schamen.” Anaïs antwoordt: “Ik schaam mij niet, ik voel mij gewoon wat ongemakkelijk soms.”

Knuffelbeest
Gelukkig zijn niet alle collega’s zulke knuffelbeesten. “Al kreeg ik laatst ook wel knuffels van mijn collega’s, hoor. Ik ben deze zomer getrouwd, en uit onze kaartjes kon de goede verstaander begrijpen dat er binnenkort ook een kindje aankomt. Mijn collega’s vielen me om de hals van verrassing en blijdschap. Dat gaf me een heel warm gevoel.”
Het zal het vijfde achterkleinkind zijn voor JBC-stichter Jean-Baptiste Claes. “Ik noem hem niet bompa, ik zeg altijd ‘petere’ tegen hem”, zegt Anaïs Claes. “Als kind heb ik gezien dat mijn pa en tante Ann vaak laat thuis waren, ze werkten hard en veel. Vragen heb ik me daar nooit bij gesteld, zo ging dat nu eenmaal in onze familie. Hoe ik mijn balans werk-privé zie evolueren nu er een kindje op komst is, dat zal ik wel zien als het er is. Momenteel is het combineren van het onboarding-traject met mijn fulltime job als Sustainability Coördinator wel pittig. Soms zijn Lucas en ik zeven dagen op zeven bezig met ons werk, omdat we onze jobs naast het onboarding-traject ook zo graag doen, en zo goed mogelijk willen doen. Die drive, het enthousiasme, de werkethiek, dat zijn dingen die in het bloed zitten.”

Millennial Board
Hoe zit het met de balans werk-privé?  Is die niet belangrijk voor millennials als Anaïs en Lucas? Of voelt ze zich eerder gen Z? “Mijn balans werk-privé, dat is een werkpuntje voor mij persoonlijk”, zegt ze. “In het bedrijf is daar zeker ruimte en aandacht voor. Ik voel me eerder een millennial dan een gen Z’er, al begrijp ik ook hun leefwereld. Maar mijn oudere broers, die millennials zijn, waren mijn voorbeeld, ook als het ging om muzieksmaak of de series waarnaar we keken.”
Binnen de Claes Retail Group is er ook een Millennial Board. “Daarin deelt een panel van millennials hun ideeën met ons, rond duurzaamheid bijvoorbeeld. Na de lancering van onze tweedehandskledingslijn #GeefHetDoor heeft ons Millennial Board geholpen om de verdere praktische uitwerking van het proces te verfijnen.”
“Met #GeefHetDoor hebben we volop campagne gevoerd, zodat onze klanten kleding van bij ons die ze niet meer dragen, hebben binnengebracht. In elke JBC-winkel hebben we een hoek met tweedehandskleding van onze merken (JBC, CKS en fred + ginger) ingericht. Deze hoeken verdwijnen nu, om volledige tweedehandswinkels te openen volgens het #GeefHetDoor-concept. De eerste Op-Nieuwwinkel in Olen is er al, in Wijnegem en Aalst gaan er ook nog open.”

De winter van Camille
Terwijl ze vertelt, legt ze afprijs-stickers klaar voor verzending naar de  114 JBC-winkels. Wat verderop worden de prepacks, met kleding van de nieuwe collectie die naar de winkels moeten, klaargemaakt voor verzending. Op het hoofdkantoor mogen we die al even zonder verpakking bekijken. Zo zien we waar vele tieners alleen maar van kunnen dromen: de nieuwe Camille-wintercollectie in primeur. Zijn er nog verrassende samenwerkingen in de toekomst? “Ik droom van een samenwerking met Natan, om een feestcollectie te maken voor ouders en kinderen, voor lentefeesten, communies, het Suikerfeest…”
Ondertussen is het tijd geworden voor goeienavond. De regen is verdwenen, de zon schijnt weer in Houthalen-Helchteren wanneer Anaïs Claes naar huis vertrekt. “Weet je wat ik altijd doe als ik in de auto zit? Natuurlijk, nadenken over mijn dag, oplossingen bedenken voor problemen…  Maar ook: de dingen benoemen waarvoor ik dankbaar ben die dag. Het helpt me om positief in het 
leven te staan.”